Vandaag is de geboortedag an Simon Carmiggelt, schrijver, dichter, journalist en vooral bekend als chroniqueur van het alledaagse leven. De bewerking hierboven en zijn portret op de onderstaande verjaardagskalender/naslagwerk met 366 belangrijke Nederlanders, zijn made by me, Frieke.
December is coming............
Simon Johannes Carmiggelt werd geboren op 7 oktober 1913 in Den Haag. Hij groeide op in een bescheiden middenklassengezin. Simon begon al jong te schrijven en publiceerde zijn eerste stukjes in lokale kranten toen hij nog op school zat. In de jaren dertig, tijdens de economische crisis, werd hij journalist bij de socialistische krant Het Volk. Hij schreef er onder andere toneelrecensies en stukken over het dagelijkse leven. In 1940 publiceerde hij zijn eerste boek, Vijftig dwaasheden, een selectie van de beste Kleinigheden een rubriek die hij schreef voor de krant.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Carmiggelt actief in het verzet. Hij werkte voor de verzetskrant Het Parool, waarin hij onder de schuilnaam Karel Bralleput columns schreef. Hij en zijn vrouw, Tiny de Goey, hielpen ook joodse onderduikers. Dit verzetswerk was erg riskant, zijn broer Jan werd door de nazi's opgepakt en geëxecuteerd. In het voorjaar van 1945 wordt ook Simon Carmiggelt zelf bij een razzia opgepakt, maar hij wordt uiteindelijk vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs. De oorlog liet diepe sporen na in zijn leven en werk. De ernst van de oorlogsjaren zou zijn latere cursiefjes soms een melancholische ondertoon geven, hoewel hij altijd een scherpe en subtiele humor bleef behouden.
Na de oorlog hervatte Carmiggelt zijn werk voor Het Parool en begon hij de dagelijkse stukjes te schrijven waar hij beroemd mee zou worden. In 1946 begon hij onder de pseudoniem Kronkel korte observaties over het dagelijkse leven te publiceren. Deze Kronkels, vaak slechts enkele honderden woorden lang, schilderden een beeld van gewone mensen en situaties, soms ironisch, vaak melancholisch, maar altijd met een grote empathie voor de menselijke tekortkomingen.
Carmiggelt's stijl was minimalistisch, met een scherp oog voor detail en een subtiele ironie. Hij schreef over de kleine, alledaagse gebeurtenissen die iedereen herkent, zoals een ontmoeting op straat, een gesprek in de kroeg, of de observaties van mensen in het park. Vaak waren zijn personages eenvoudige mensen met wie hij meeleefde, soms met een humoristische, soms met een droevige ondertoon.
Naast zijn werk als columnist schreef Carmiggelt ook verhalen en essays. Hij publiceerde talloze boeken, waaronder; Ze doen maar & Vroeger kon je lachen, Twee katten en wat honden, Ik Lieg De Waarheid, Dwalen door Amsterdam, etc etc.
Carmiggelt was een teruggetrokken persoon die niet graag in de schijnwerpers stond, ondanks zijn grote populariteit. Zijn werk was echter een belangrijk deel van het Nederlandse culturele leven in de jaren '50, '60 en '70. Hij kreeg verschillende onderscheidingen voor zijn werk, waaronder de Constantijn Huygensprijs in 1961 en de P.C. Hooftprijs in 1974.
Simon Carmiggelt bleef tot vlak voor zijn dood schrijven. Op 30 november 1987 overleed hij in Amsterdam, op 73-jarige leeftijd. Hij wordt herinnerd als een meester in het korte verhaal, iemand die met een fijnzinnig gevoel voor humor en mededogen het alledaagse leven wist te vangen.
Zijn werk is nog steeds geliefd en wordt nog steeds gelezen door nieuwe generaties.
Reactie plaatsen
Reacties