Vandaag is de geboortedag van Renate Dorrestein auteur, journalist en feministe. Het portret hierboven en haar portret op mijn onderstaande verjaardagskalender / naslagwerk met 366 belangrijke Nederlanders, zijn made my me, Frieke.
Renate Dorrestein werd op 25 januari 1954 in Amsterdam geboren. Ze groeide op in een rooms-katholiek gezin. Haar vader was advocaat, haar moeder onderwijzeres. Al op de lagere school begon ze met schrijven. Renate behaalde haar gymnasiumdiploma maar besloot niet te gaan studeren, ze ging de journalistiek in. Eerst bij Panorama, later voor Het Parool, Viva, De Tijd en het feministische maandblad Opzij, waar ze van 1982 tot 1987 deel uitmaakt van de vaste redactie. In deze periode was de tweede Feministische Golf in Nederland op z’n hoogtepunt. Met haar columns en reportages beoogde Dorrestein de wereld wakker te schudden en te provoceren. Met haar vaste column, Korte Metten oogst Dorrestein zo nu en dan heel wat weerstand. Haar columns zijn scherp, maar bulken tegelijkertijd van de zelfspot.
De zelfmoord van haar zusje heeft op haar persoonlijkheid en haar schrijverschap een enorme invloed gehad, net als later de ziekte ME, die haar ruim tien jaar lang het leven moeilijk maakte. Over haar zus schrijft ze in Het perpetuum mobile van de liefde (1988). Over haar ziekte schrijft Renate Dorrestein in 1993 Heden ik.
In 1983 debuteert Renate Dorrestein als romanschrijver met Buitenstaanders. Haar werk omvat thema’s als familiegeheimen, schuld, geweld en verknipte ouder-kindrelaties, ongelijke machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen en diverse maatschappelijke thema’s als sociale uitsluiting. Maar hoe duister en zwaarmoedig de thema’s ook zijn, Dorrestein behandelt ze met de haar typerende humor.
Ze schreef op uitnodiging van de CPNB het Boekenweekgeschenk van 1997 Want dit is mijn lichaam en het Boekenweekessay van 2008 Laat me niet alleen. Veel van haar boeken zijn vertaald; ze zijn verschenen in veertien landen, waaronder de VS en Japan. Ze heeft een omvangrijk oeuvre geschreven van ruim dertig literaire romans. Haar laatste roman Reddende engel publiceert ze in 2017.
Vlak voor haar overlijden wordt haar autobiografische boek Dagelijks Werk gepubliceerd, een literair zelfportret waarin ze afscheid neemt van haar lezers en terugblikt op 64 geleefde jaren. Het boek kronkelt door Dorresteins leven en denken en omvat beschouwingen over de vrouwenbeweging, een ode aan haar eigen artistieke helden Nick Cave en Kurt Vonnegut, overpeinzingen over het concept gezin, conflicten met uitgeverijen, en een verhaal over de ontdekking van de clitoris. “Mijn boeken bevatten uiteenlopende thema’s en onderwerpen, maar voor velen zal ik altijd die heks blijven, die oerfeministe. Dat verschrikkelijke mens. Het kan mij niet schelen.”, aldus Renate Dorrestein zelf over haar afscheid.
Renate Dorrestein overleed op 4 mei 2018, op 64-jarige leeftijd in haar woning in Aerdenhout aan de gevolgen van slokdarmkanker. Met haar overlijden verloor de Nederlandse literatuur een van haar meest gedreven en beste schrijvers.
Reactie plaatsen
Reacties