Vandaag is de geboortedag van Jacques Brel een van de meest invloedrijke chansonniers aller tijden. De bewerking hierboven en zijn portretten op het muzikale naslagwerken / verjaardagskalenders hieronder, zijn made by me, Frieke.
Jacques Brel werd op 8 april 1929 geboren in Brussel, België en overleden op 9 oktober 1978 in Parijs, Frankrijk. Na de middelbare school ging hij werken in de kartonfabriek Vanneste & Brel, waarvan zijn vader medevennoot was. Alles wees erop dat hij zijn vader later zou opvolgen als fabrieksdirecteur. In die tijd was hij ook lid van de humanistisch-katholieke jeugdbeweging Franche Cordée waar Brel gaat experimenteren met muziek en toneel en waar hij zijn eerste optredens geeft. Daar ontmoette hij Thérèse Michielsen ('Miche'), met wie hij op 1 juni 1950 trouwde. Het paar kreeg drie dochters. Hij ging liedjes schrijven en gedichten en begon voorzichtig aan een carrière als chansonnier. In 1953 werd duidelijk dat Brel geen fabrieksdirecteur zou worden hij vertrok naar Parijs waar hij Georges Pasquier ("Jojo") ontmoette die zijn boezemvriend zou blijven. Brel bezingt deze vriendschap in zijn nummer Jojo (1977)
Brel leidde hectische bestaan met 300 optredens per jaar, had een intens drink- en rookschema maar het niveau van zijn liedjes en optredens bleef onveranderd hoog. Naarmate de jaren vorderden speelde hij de rol van gedoemd dichter, die op het podium zijn persoonlijke pijn voor het voetlicht bracht. De intense manier waarop hij zijn chansons de zaal in spuugde, oogstte zelfs bewondering in landen waar de Franse taal niet gesproken werd. Hij trad op in Moskou en in de Carnegie Hall in New York.
Jacques Brel heeft een indrukwekkend repertoire van tijdloze nummers zijn meest bekende nummers zijn: Ne me quitte pas (Laat me niet alleen), is misschien wel een van zijn meest iconische. Amsterdam, een rauw portret van de stad Amsterdam, gezongen met intense emotie en passie. La chanson des vieux amants (Het lied van de oude geliefden), Le Moribond (De stervende): Ook bekend als Seasons in the Sun in de Engelstalige versie, Quand on n'a que l'amour (Als we alleen liefde hebben) Les Flamandes Een satirisch nummer waarin Brel de Vlaamse cultuur en zijn eigen ervaringen met de Vlaamse vrouwen op humoristische wijze beschrijft, Le Plat Pays / Mijn vlakke land, een lofzang op zijn geboorteland België, over de schoonheid van het platteland en de eenvoud van het leven daar. Deze nummers vertegenwoordigen slechts een klein deel van het rijke oeuvre van Brel, maar ze hebben allemaal bijgedragen aan zijn legendarische status als een van de grootste singer-songwriters van de 20e eeuw.
Op 16 mei 1967 gaf Jacques Brel zijn laatste concert omdat hij bang was zijn artistieke scherpte te verliezen en omdat wilde hij meer tijd vrijmaken voor andere dingen. Hij gaat in enkele Franse films spelen: Mon Oncle Benjamin, L'Aventure C'est L'Aventure en L'Emmerdeur. Bovendien regisseert hij twee films waarin hij zelf een hoofdrol speelt: Franz en Le Far West. Hij behaalde zijn vlieg- en zeilbrevet en maakt een lange zeilreis en eindigd op het eiland Hiva-Oa in de Stille Zuidzee. Toen bij hem in 1974 longkanker werd geconstateerd, vestigde hij zich definitief op het eiland. Met zijn tweemotorige vliegtuigje Jojo (genoemd naar zijn kort tevoren overleden vriend) verleende hij hand-en-spandiensten aan de lokale bevolking. Hij reisde nu en dan naar Europa voor een medische behandeling en voor het opnemen van zijn dertiende en meteen laatste album, getiteld Les Marquises.
Op 9 oktober 1978 overleed Jacques Brel in het Avicennaziekenhuis in Bobigny nabij Parijs. Hij werd begraven op het kerkhof van Atuona in Hiva Oa, niet ver van het graf van Paul Gauguin. Na zijn dood raakte Brel allerminst in de vergetelheid. Zijn dochter France richtte in 1981 de Fondation Jacques Brel op, die sindsdien waakt over zijn artistieke nalatenschap.
Reactie plaatsen
Reacties