Vandaag 2 juli is de geboortedag van Erwin Olaf fotograaf en beeldend kunstenaar. De bewerking hierboven en zijn portret op de onderstaande naslagwerken / verjaardagskalenders met 366 belangrijke Nederlanders, zijn made by me, Frieke
Erwin Olaf, geboren als Erwin Olaf Springveld op 2 juli 1959 in Hilversum, was een van de meest invloedrijke en gerespecteerde fotografen van Nederland. In zijn werk stond het menselijk lichaam centraal met zijn terugkerende thema’s vergankelijkheid, seksualiteit, en de onbedwingbare behoefte om met humor en sarcasme het publiek te choqueren. Olaf studeerde aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Hoewel hij aanvankelijk journalist wilde worden, ontdekte hij tijdens zijn studie zijn passie voor fotografie. Hij ontwikkelde zijn unieke stijl door te werken in verschillende genres en technieken, waarbij hij zich niet beperkte tot traditionele fotografie. Erwin Olaf begon zijn carrière in de jaren '80 en werd al snel bekend voor zijn zwart-wit fotografie. Zijn vroege werk omvatte vaak provocerende en uitdagende thema's, wat hem bekendheid en een zekere mate van controversie opleverde. Hij speelt vaak met thema's als schoonheid, verval, en maatschappelijke normen. Zijn foto's zijn technisch zeer verfijnd en vaak geënsceneerd als filmische tableaux. In deze periode maakte Olaf de fotoseries Squares (1984-1990) en Chessmen (1988) waarvoor hij de Young European Photographer Award ontving. De prijs droeg bij aan zijn reputatie als een van de meest invloedrijke en innovatieve fotografen van zijn generatie.
In de jaren negentig ontwikkelde Erwin Olaf zich verder als een van de meest invloedrijke en provocatieve fotografen in Nederland en internationaal. Hij begon met het experimenteren met digitale fotografie en beeldbewerking, wat zijn creatieve mogelijkheden uitbreidde. Deze technologische vooruitgang stelde hem in staat om zijn beelden nog preciezer te ensceneren en te bewerken. Belangrijke Werken en Projecten uit deze periode zijn: Blacks en Mind of their Own . Olaf kreeg steeds meer internationale erkenning. Zijn werk werd tentoongesteld in prestigieuze galerieën en musea over de hele wereld, waaronder in steden als Parijs, New York en Tokio. Na de fotoserie Separation uit 2003 veranderde de toon van Erwin Olaf's werk aanzienlijk. Zijn werk kreeg een meer introspectieve en emotioneel geladen stijl, hij begon zich te richten op thema's zoals kwetsbaarheid en eenzaamheid te zien in de series : Rain (2004), en Hope (2005), Grief (2007) en Dusk & Dawn (2010).
Naast zijn autonome werk heeft Olaf ook gewerkt voor commerciële opdrachtgevers, Hij heeft gefotografeerd in opdracht van multinationals zoals Heineken, Microsoft en Nokia. Hij werkte mee aan diverse internationale reclamecampagnes, zoals voor het kledingmerk Diesel, Nokia, Microsoft, de Italiaanse koffiebrander Lavazza en de Duitse autofabrikant BMW. Olaf fotografeerde ook in opdracht van tijdschriften, onder meer voor The New York Times, de Britse Sunday Times, de Franse krant Libération en het tijdschrift Citizen K. Daarnaast kreeg hij geregeld opdrachten van The New York Times Magazine, het Franse dagblad Le Monde, The Sunday Times Magazine en het modetijdschrift Elle. Zijn commerciële werk is net zo indrukwekkend en stond bekend om zijn artistieke kwaliteit en innovatieve benadering.
In 2013 ontwierp Erwin Olaf de beeldenaar (het ontwerp) voor de nieuwe euromunt met het portret van koning Willem-Alexander. Het ontwerp van Olaf wordt gekenmerkt door zijn kenmerkende aandacht voor detail en moderne esthetiek. In 2018 maakte Erwin Olaf de officiële staatsieportretten van koning Willem-Alexander en koningin Máxima. Deze portretten zijn van groot belang, aangezien ze vaak gebruikt worden voor officiële documenten en in overheidsgebouwen. Olaf's portretten van het koningspaar zijn elegant en waardig, met een moderne touch die zijn stijl kenmerkt.
Als openlijk homoseksuele kunstenaar is Olaf een voorstander van LGBTQ+ rechten en heeft hij verschillende projecten gemaakt die deze gemeenschap en hun strijd voor gelijkheid belichten. Waaronder Paradise the Club (2001) Olaf heeft in verschillende interviews en publieke optredens gesproken over zijn ervaringen als homoseksuele man en kunstenaar. Hij benadrukt het belang van zichtbaarheid en acceptatie, en hoe zijn persoonlijke ervaringen zijn werk beïnvloeden. Zijn openhartigheid helpt bij het doorbreken van stereotypen en stigma's rondom LGBTQ+ personen, en moedigt anderen aan om trots en open te zijn over hun identiteit. Zijn inzet voor zichtbaarheid en acceptatie, gecombineerd met zijn artistieke talent, maakt hem een belangrijke figuur in de strijd voor LGBTQ+ rechten. Zijn kunstwerken blijven een krachtig medium voor het uitdragen van boodschappen van gelijkheid, liefde en menselijke waardigheid.
Olaf leed aan een ernstige longziekte: in 1996 werd er longemfyseem bij hem geconstateerd. Enkele weken na een longtransplantatie is hij op 20 september 2023 onverwachts overleden, Hij was 64 jaar.
Zijn werk blijft belangrijk voor zowel de nationale als internationale kunstscene.
Reactie plaatsen
Reacties